پرکاری تیرویید 4 شکل متفاوت دارد؛ یکی از آنها، التهاب تیرویید یا تیروییدیت است که یک پرکاری گذرا می‌دهد و معمولا زود بهبود پیدا می‌کند و به درمان تخصصی پرکاری تیرویید نیازی ندارد. درمان تیروییدیت استفاده یکی-دو ماهه از داروهای کورتونی است. پس از این مدت بیماری به خوبی و بدون اینکه عارضه‌ای داشته باشد، بهبود می‌یابد. این پرکاری با درد بسیار واضحی در گردن و تب و لرز همراه است، بنابراین اگر این علائم را ندارید یعنی دچار التهاب تیرویید نیستید. نوع دیگر پرکاری تیرویید، بیماری گریوز نام دارد. این نوع پرکاری در نتیجه فعالیت اشتباه سیستم ایمنی ایجاد می‌شود و یک بیماری خودایمن است. بیماری گریوز به مصرف قرص نیاز دارد اما با مصرف قرص در طولانی‌مدت، فقط بیماری نیمی از مبتلایان کنترل می‌شود و در نیمی دیگر احتمال عود مجدد پرکاری وجود دارد که در آن صورت بیمار باید از ید رادیواکتیو استفاده کند. ید رادیواکتیو، تیرویید پرکار را به تیرویید کم‌کار تبدیل می‌کند. سپس می‌توان کم‌کاری تیرویید را با داروی لووتیروکسین کنترل کرد. خوشبختانه مشکل خاصی در این نوع درمان وجود ندارد اما درمان به پیگیری‌های متناوب نزد پزشک و دقت و نظم در مصرف دارو نیاز دارد. نوع سوم و چهارم پرکاری تیرویید به دلیل گره‌های تیروییدی ایجاد می‌شود. گاهی اوقات فقط یک گره و گاهی تعداد زیادی از گره‌های تیرویید پرکار می‌شوند و در نتیجه هورمون زیادی ترشح می‌کنند. درمان این مشکل هم دریافت ید رادیواکتیو است. درمان ید رادیواکتیو یک درمان سرپایی است و خطر و عارضه خاصی برای بیمار ایجاد نمی‌کند. خوشبختانه همه انواع پرکاری تیرویید قابل‌کنترل هستند.
